τειχίζω

Ancient Greek

Etymology

From τεῖχος (teîkhos, “wall, fortification”) +‎ -ῐ́ζω (-ízō, suffix used to form verbs from nouns, adjectives and other verbs).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /teː.kʰíz.dɔː/ → /tiˈçi.zo/ → /tiˈçi.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /teː.kʰíz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tiˈkʰi.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /tiˈçi.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /tiˈçi.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /tiˈçi.zo/

Verb

τειχῐ́ζω • (teikhízō)

1. to build a wall
   1. to form a wall, wall up
2. (transitive) to wall or fortify

Inflection

   Present: τειχῐ́ζω, τειχῐ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τειχῐ́ζω	τειχῐ́ζεις	τειχῐ́ζει	τειχῐ́ζετον	τειχῐ́ζετον	τειχῐ́ζομεν	τειχῐ́ζετε	τειχῐ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	τειχῐ́ζω	τειχῐ́ζῃς	τειχῐ́ζῃ	τειχῐ́ζητον	τειχῐ́ζητον	τειχῐ́ζωμεν	τειχῐ́ζητε	τειχῐ́ζωσῐ(ν)
	optative	τειχῐ́ζοιμῐ	τειχῐ́ζοις	τειχῐ́ζοι	τειχῐ́ζοιτον	τειχῐζοίτην	τειχῐ́ζοιμεν	τειχῐ́ζοιτε	τειχῐ́ζοιεν
	imperative		τείχῐζε	τειχῐζέτω	τειχῐ́ζετον	τειχῐζέτων		τειχῐ́ζετε	τειχῐζόντων
middle	indicative	τειχῐ́ζομαι	τειχῐ́ζῃ, τειχῐ́ζει	τειχῐ́ζεται	τειχῐ́ζεσθον	τειχῐ́ζεσθον	τειχῐζόμεθᾰ	τειχῐ́ζεσθε	τειχῐ́ζονται
	subjunctive	τειχῐ́ζωμαι	τειχῐ́ζῃ	τειχῐ́ζηται	τειχῐ́ζησθον	τειχῐ́ζησθον	τειχῐζώμεθᾰ	τειχῐ́ζησθε	τειχῐ́ζωνται
	optative	τειχῐζοίμην	τειχῐ́ζοιο	τειχῐ́ζοιτο	τειχῐ́ζοισθον	τειχῐζοίσθην	τειχῐζοίμεθᾰ	τειχῐ́ζοισθε	τειχῐ́ζοιντο
	imperative		τειχῐ́ζου	τειχῐζέσθω	τειχῐ́ζεσθον	τειχῐζέσθων		τειχῐ́ζεσθε	τειχῐζέσθων
		active
infinitive		τειχῐ́ζειν				τειχῐ́ζεσθαι
participle	m	τειχῐ́ζων				τειχῐζόμενος
	f	τειχῐ́ζουσᾰ				τειχῐζομένη
	n	τειχῐ́ζον				τειχῐζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐτείχῐζον, ἐτειχῐζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτείχῐζον	ἐτείχῐζες	ἐτείχῐζε(ν)	ἐτειχῐ́ζετον	ἐτειχῐζέτην	ἐτειχῐ́ζομεν	ἐτειχῐ́ζετε	ἐτείχῐζον
middle	indicative	ἐτειχῐζόμην	ἐτειχῐ́ζου	ἐτειχῐ́ζετο	ἐτειχῐ́ζεσθον	ἐτειχῐζέσθην	ἐτειχῐζόμεθᾰ	ἐτειχῐ́ζεσθε	ἐτειχῐ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: τειχῐέω, τειχῐέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τειχῐέω	τειχῐέεις	τειχῐέει	τειχῐέετον	τειχῐέετον	τειχῐέομεν	τειχῐέετε	τειχῐέουσῐ(ν)
	optative	τειχῐέοιμῐ	τειχῐέοις	τειχῐέοι	τειχῐέοιτον	τειχῐεοίτην	τειχῐέοιμεν	τειχῐέοιτε	τειχῐέοιεν
middle	indicative	τειχῐέομαι	τειχῐέῃ, τειχῐέει	τειχῐέεται	τειχῐέεσθον	τειχῐέεσθον	τειχῐεόμεθᾰ	τειχῐέεσθε	τειχῐέονται
	optative	τειχῐεοίμην	τειχῐέοιο	τειχῐέοιτο	τειχῐέοισθον	τειχῐεοίσθην	τειχῐεοίμεθᾰ	τειχῐέοισθε	τειχῐέοιντο
		active			middle
infinitive		τειχῐέειν			τειχῐέεσθαι
participle	m	τειχῐέων			τειχῐεόμενος
	f	τειχῐέουσᾰ			τειχῐεομένη
	n	τειχῐέον			τειχῐεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: τειχῐῶ, τειχῐοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τειχῐῶ	τειχῐεῖς	τειχῐεῖ	τειχῐεῖτον	τειχῐεῖτον	τειχῐοῦμεν	τειχῐεῖτε	τειχῐοῦσῐ(ν)
	optative	τειχῐοίην, τειχῐοῖμῐ	τειχῐοίης, τειχῐοῖς	τειχῐοίη, τειχῐοῖ	τειχῐοῖτον, τειχῐοίητον	τειχῐοίτην, τειχῐοιήτην	τειχῐοῖμεν, τειχῐοίημεν	τειχῐοῖτε, τειχῐοίητε	τειχῐοῖεν, τειχῐοίησᾰν
middle	indicative	τειχῐοῦμαι	τειχῐῇ	τειχῐεῖται	τειχῐεῖσθον	τειχῐεῖσθον	τειχῐούμεθᾰ	τειχῐεῖσθε	τειχῐοῦνται
	optative	τειχῐοίμην	τειχῐοῖο	τειχῐοῖτο	τειχῐοῖσθον	τειχῐοίσθην	τειχῐοίμεθᾰ	τειχῐοῖσθε	τειχῐοῖντο
		active			middle
infinitive		τειχῐεῖν			τειχῐεῖσθαι
participle	m	τειχῐῶν			τειχῐούμενος
	f	τειχῐοῦσᾰ			τειχῐουμένη
	n	τειχῐοῦν			τειχῐούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐτείχῐσᾰ, ἐτειχῐσᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτείχῐσᾰ	ἐτείχῐσᾰς	ἐτείχῐσε(ν)	ἐτειχῐ́σᾰτον	ἐτειχῐσᾰ́την	ἐτειχῐ́σᾰμεν	ἐτειχῐ́σᾰτε	ἐτείχῐσᾰν
	subjunctive	τειχῐ́σω	τειχῐ́σῃς	τειχῐ́σῃ	τειχῐ́σητον	τειχῐ́σητον	τειχῐ́σωμεν	τειχῐ́σητε	τειχῐ́σωσῐ(ν)
	optative	τειχῐ́σαιμῐ	τειχῐ́σειᾰς, τειχῐ́σαις	τειχῐ́σειε(ν), τειχῐ́σαι	τειχῐ́σαιτον	τειχῐσαίτην	τειχῐ́σαιμεν	τειχῐ́σαιτε	τειχῐ́σειᾰν, τειχῐ́σαιεν
	imperative		τείχῐσον	τειχῐσᾰ́τω	τειχῐ́σᾰτον	τειχῐσᾰ́των		τειχῐ́σᾰτε	τειχῐσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐτειχῐσᾰ́μην	ἐτειχῐ́σω	ἐτειχῐ́σᾰτο	ἐτειχῐ́σᾰσθον	ἐτειχῐσᾰ́σθην	ἐτειχῐσᾰ́μεθᾰ	ἐτειχῐ́σᾰσθε	ἐτειχῐ́σᾰντο
	subjunctive	τειχῐ́σωμαι	τειχῐ́σῃ	τειχῐ́σηται	τειχῐ́σησθον	τειχῐ́σησθον	τειχῐσώμεθᾰ	τειχῐ́σησθε	τειχῐ́σωνται
	optative	τειχῐσαίμην	τειχῐ́σαιο	τειχῐ́σαιτο	τειχῐ́σαισθον	τειχῐσαίσθην	τειχῐσαίμεθᾰ	τειχῐ́σαισθε	τειχῐ́σαιντο
	imperative		τείχῐσαι	τειχῐσᾰ́σθω	τειχῐ́σᾰσθον	τειχῐσᾰ́σθων		τειχῐ́σᾰσθε	τειχῐσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		τειχῐ́σαι			τειχῐ́σᾰσθαι
participle	m	τειχῐ́σᾱς			τειχῐσᾰ́μενος
	f	τειχῐ́σᾱσᾰ			τειχῐσᾰμένη
	n	τειχῐ́σᾰν			τειχῐσᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: τετειχίκῐκᾰ, τετειχίκῐσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τετειχίκῐκᾰ	τετειχίκῐκᾰς	τετειχίκῐκε(ν)	τετειχικῐ́κᾰτον	τετειχικῐ́κᾰτον	τετειχικῐ́κᾰμεν	τετειχικῐ́κᾰτε	τετειχικῐ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τετειχικῐ́κω	τετειχικῐ́κῃς	τετειχικῐ́κῃ	τετειχικῐ́κητον	τετειχικῐ́κητον	τετειχικῐ́κωμεν	τετειχικῐ́κητε	τετειχικῐ́κωσῐ(ν)
	optative	τετειχικῐ́κοιμῐ, τετειχικῐκοίην	τετειχικῐ́κοις, τετειχικῐκοίης	τετειχικῐ́κοι, τετειχικῐκοίη	τετειχικῐ́κοιτον	τετειχικῐκοίτην	τετειχικῐ́κοιμεν	τετειχικῐ́κοιτε	τετειχικῐ́κοιεν
	imperative		τετειχίκῐκε	τετειχικῐκέτω	τετειχικῐ́κετον	τετειχικῐκέτων		τετειχικῐ́κετε	τετειχικῐκόντων
middle	indicative	τετειχίκῐσμαι	τετειχίκῐσαι	τετειχίκῐσται	τετειχίκῐσθον	τετειχίκῐσθον	τετειχικῐ́σμεθᾰ	τετειχίκῐσθε	τετειχικῐ́δᾰται
	subjunctive	τετειχικῐσμένος ὦ	τετειχικῐσμένος ᾖς	τετειχικῐσμένος ᾖ	τετειχικῐσμένω ἦτον	τετειχικῐσμένω ἦτον	τετειχικῐσμένοι ὦμεν	τετειχικῐσμένοι ἦτε	τετειχικῐσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	τετειχικῐσμένος εἴην	τετειχικῐσμένος εἴης	τετειχικῐσμένος εἴη	τετειχικῐσμένω εἴητον/εἶτον	τετειχικῐσμένω εἰήτην/εἴτην	τετειχικῐσμένοι εἴημεν/εἶμεν	τετειχικῐσμένοι εἴητε/εἶτε	τετειχικῐσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		τετειχίκῐσο	τετειχικῐ́σθω	τετειχίκῐσθον	τετειχικῐ́σθων		τετειχίκῐσθε	τετειχικῐ́σθων
		active
infinitive		τετειχικῐκέναι				τετειχικῐ́σθαι
participle	m	τετειχικῐκώς				τετειχικῐσμένος
	f	τετειχικῐκυῖᾰ				τετειχικῐσμένη
	n	τετειχικῐκός				τετειχικῐσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐτετειχικῐ́κειν, ἐτετειχικῐ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτετειχικῐ́κειν, ἐτετειχικῐ́κη	ἐτετειχικῐ́κεις, ἐτετειχικῐ́κης	ἐτετειχικῐ́κει(ν)	ἐτετειχικῐ́κετον	ἐτετειχικῐκέτην	ἐτετειχικῐ́κεμεν	ἐτετειχικῐ́κετε	ἐτετειχικῐ́κεσᾰν
middle	indicative	ἐτετειχικῐ́σμην	ἐτετειχίκῐσο	ἐτετειχίκῐστο	ἐτετειχίκῐσθον	ἐτετειχικῐ́σθην	ἐτετειχικῐ́σμεθᾰ	ἐτετειχίκῐσθε	ἐτετειχικῐ́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• περιτειχίζω (periteikhízō)

 

Related terms

• τεῖχος (teîkhos)

 

References

• “τειχίζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “τειχίζω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “τειχίζω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• τειχίζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “τειχίζω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter