χειμάρρους

Ancient Greek

Alternative forms

• χειμάρροος (kheimárrhoos) — uncontracted
• χείμαρρος (kheímarrhos), χειμάρρος (kheimárrhos) — Epic, Koine

Etymology

Contraction of χειμάρροος (kheimárrhoos), from χεῖμα (kheîma, “winter”) + ῥέω (rhéō, “to flow”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kʰeː.már̥.r̥uːs/ → /çiˈmar.rus/ → /çiˈma.rus/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kʰeː.már̥.r̥uːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kʰiˈmar.rus/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /çiˈmar.rus/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /çiˈmar.rus/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /çiˈma.rus/

Adjective

χειμάρρους • (kheimárrhous) m or f (neuter χειμάρρουν); second declension

1. torrential, flowing during winter, swollen by rain and melted snow

   ποταμός χειμάρρους ― potamós kheimárrhous ― torrential river

Usage notes

• Usually accompanying the noun ποταμός (potamós).
• Do not confuse with χείμαρος (kheímaros).

Inflection

Second declension of χειμάρρους; χειμάρρουν (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		χειμάρρους / χειμάρροος kheimárrhous / kheimárrhoos	χειμάρρουν / χειμάρροον kheimárrhoun / kheimárrhoon		χειμᾰ́ρρω kheimárrhō	χειμᾰ́ρρω kheimárrhō		χειμᾰ́ρροι kheimárrhoi	χειμᾰ́ρρᾰ kheimárrha
Genitive		χειμᾰ́ρρου kheimárrhou	χειμᾰ́ρρου kheimárrhou		χειμᾰ́ρροιν kheimárrhoin	χειμᾰ́ρροιν kheimárrhoin		χειμᾰ́ρρων kheimárrhōn	χειμᾰ́ρρων kheimárrhōn
Dative		χειμᾰ́ρρῳ kheimárrhōi	χειμᾰ́ρρῳ kheimárrhōi		χειμᾰ́ρροιν kheimárrhoin	χειμᾰ́ρροιν kheimárrhoin		χειμᾰ́ρροις kheimárrhois	χειμᾰ́ρροις kheimárrhois
Accusative		χειμάρρουν / χειμάρροον kheimárrhoun / kheimárrhoon	χειμάρρουν / χειμάρροον kheimárrhoun / kheimárrhoon		χειμᾰ́ρρω kheimárrhō	χειμᾰ́ρρω kheimárrhō		χειμᾰ́ρρους kheimárrhous	χειμᾰ́ρρᾰ kheimárrha
Vocative		χειμᾰ́ρρε kheimárrhe	χειμάρρουν / χειμάρροον kheimárrhoun / kheimárrhoon		χειμᾰ́ρρω kheimárrhō	χειμᾰ́ρρω kheimárrhō		χειμᾰ́ρροι kheimárrhoi	χειμᾰ́ρρᾰ kheimárrha
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		χειμᾰ́ρρως kheimárrhōs			χειμᾰρρότερος kheimarrhóteros			χειμᾰρρότᾰτος kheimarrhótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• χειμαρρηδόν (kheimarrhēdón)
• χειμαρρικός (kheimarrhikós)
• χειμαρρογενής (kheimarrhogenḗs)
• χειμαρρώδης (kheimarrhṓdēs)

Descendants

• Greek: χείμαρρος (cheímarros)

Further reading

• “χειμάρροος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• χειμάρρους in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Dimitrakos, Dimitrios B. (1964) Μέγα λεξικόν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης [Great Dictionary of the entire Greek Language] (in Greek), Athens: Hellenic Paideia

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): [çiˈmaɾus]

Noun

χειμάρρους • (cheimárrous)

1. Accusative plural form of χείμαρρος (cheímarros).