χολωθείς

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kʰo.lɔː.tʰěːs/ → /xo.loˈθis/ → /xo.loˈθis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kʰo.lɔː.tʰěːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kʰo.loˈtʰis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /xo.loˈθis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /xo.loˈθis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /xo.loˈθis/

Participle

χολωθείς • (kholōtheís) m (feminine χολωθεῖσᾰ, neuter χολωθέν); first/third declension

1. aorist passive participle of χολόω (kholóō)

Declension

First and third declension of χολωθείς; χολωθεῖσᾰ; χολωθέν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		χολωθείς kholōtheís	χολωθεῖσᾰ kholōtheîsa	χολωθέν kholōthén		χολωθέντε kholōthénte	χολωθείσᾱ kholōtheísā	χολωθέντε kholōthénte		χολωθέντες kholōthéntes	χολωθεῖσαι kholōtheîsai	χολωθέντᾰ kholōthénta
Genitive		χολωθέντος kholōthéntos	χολωθείσης kholōtheísēs	χολωθέντος kholōthéntos		χολωθέντοιν kholōthéntoin	χολωθείσαιν kholōtheísain	χολωθέντοιν kholōthéntoin		χολωθέντων kholōthéntōn	χολωθεισῶν kholōtheisôn	χολωθέντων kholōthéntōn
Dative		χολωθέντῐ kholōthénti	χολωθείσῃ kholōtheísēi	χολωθέντῐ kholōthénti		χολωθέντοιν kholōthéntoin	χολωθείσαιν kholōtheísain	χολωθέντοιν kholōthéntoin		χολωθεῖσῐ / χολωθεῖσῐν kholōtheîsi(n)	χολωθείσαις kholōtheísais	χολωθεῖσῐ / χολωθεῖσῐν kholōtheîsi(n)
Accusative		χολωθέντᾰ kholōthénta	χολωθεῖσᾰν kholōtheîsan	χολωθέν kholōthén		χολωθέντε kholōthénte	χολωθείσᾱ kholōtheísā	χολωθέντε kholōthénte		χολωθέντᾰς kholōthéntas	χολωθείσᾱς kholōtheísās	χολωθέντᾰ kholōthénta
Vocative		χολωθείς kholōtheís	χολωθεῖσᾰ kholōtheîsa	χολωθέν kholōthén		χολωθέντε kholōthénte	χολωθείσᾱ kholōtheísā	χολωθέντε kholōthénte		χολωθέντες kholōthéntes	χολωθεῖσαι kholōtheîsai	χολωθέντᾰ kholōthénta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		χολωθέντως kholōthéntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.