דינען

Yiddish

Etymology

From Middle High German dienen, from Old High German dionōn, from Proto-West Germanic [Term?], from Proto-Germanic *þewanōną.

Verb

דינען • (dinen) (past participle געדינט (gedint))

1. serve (to work for)
2. serve (to be useful)
3. worship

Conjugation

Conjugation of דינען

infinitive	דינען dinen
present participle	דינענדיק dinendik
past participle	געדינט gedint
auxiliary	האָבן hobn
present	איך דין ikh din	מיר דינען mir dinen
	דו דינסט du dinst	איר דינט ir dint
	ער דינט er dint	זיי דינען zey dinen
imperative	דין (דו) din (du)	דינט (איר) dint (ir)
Composed forms past איך האָב געדינט ikh hob gedint מיר האָבן געדינט mir hobn gedint דו האָסט געדינט du host gedint איר האָט געדינט ir hot gedint ער האָט געדינט er hot gedint זיי האָבן געדינט zey hobn gedint pluperfect איך האָב געהאַט געדינט ikh hob gehat gedint מיר האָבן געהאַט געדינט mir hobn gehat gedint דו האָסט געהאַט געדינט du host gehat gedint איר האָט געהאַט געדינט ir hot gehat gedint ער האָט געהאַט געדינט er hot gehat gedint זיי האָבן געהאַט געדינט zey hobn gehat gedint future איך וועל דינען ikh vel dinen מיר וועלן דינען mir veln dinen דו וועסט דינען du vest dinen איר וועט דינען ir vet dinen ער וועט דינען er vet dinen זיי וועלן דינען zey veln dinen future perfect איך וועל האָבן געדינט ikh vel hobn gedint מיר וועלן האָבן געדינט mir veln hobn gedint דו וועסט האָבן געדינט du vest hobn gedint איר וועט האָבן געדינט ir vet hobn gedint ער וועט האָבן געדינט er vet hobn gedint זיי וועלן האָבן געדינט zey veln hobn gedint

Related terms

• דינסט (dinst)