اوغلان
Jump to navigation
Jump to search
Ottoman Turkish[edit]
Etymology[edit]
Inherited from Proto-Turkic *oglan (“children”) and thus related to اوغل (oğul, “son”); cognate with Azerbaijani oğlan, Bashkir улан (ulan), Crimean Tatar oğlan, Kazakh ұлан (ūlan), Tatar олан (olan), Turkmen oglan and Uzbek oʻgʻlon.
Noun[edit]
اوغلان • (oğlan)
Coordinate terms[edit]
| Playing cards in Ottoman Turkish · اسقامبیل (iskambil) (layout · text) | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
|
|
|
|
|
|
|
| بك (bey), برلی (birli) | ایكیلی (ikili) | اوچلی (üçlü) | درتلی (dörtlü) | بشلی (beşli) | آلتیلی (altılı) | یدیلی (yedili) |
|
|
|
|
|
|
|
| سكزلی (sekizli) | طقوزلی (dokuzlu) | اونلی (onlu) | باجاق (bacak), اوغلان (oğlan), فانتی (fanti) | قیز (kız) | پاپاز (papaz) | |
Derived terms[edit]
- آت اوغلانی (at oğlanı, “groom”)
- اوغلان یتاغی (oğlan yatağı, “womb”)
- اوغلانجق (oğlancık, “little boy”)
- اوغلانجی (oğlancı, “pederast”)
Descendants[edit]
Further reading[edit]
- Çağbayır, Yaşar (2007) “oğlan”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 3591
- Hindoglu, Artin (1838) “اوغلان”, in Hazine-i lûgat ou dictionnaire abrégé turc-français[1], Vienna: F. Beck, page 82b
- Kélékian, Diran (1911) “اوغلان”, in Dictionnaire turc-français[2], Constantinople: Mihran, page 192
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687) “Puer”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum[3], Vienna, column 1400
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “اوغلان”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum[4], Vienna, column 524
- Nişanyan, Sevan (2002–) “oğlan”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890) “اوغلان”, in A Turkish and English Lexicon[5], Constantinople: A. H. Boyajian, page 257