سون

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: سؤن and شؤن

Azerbaijani[edit]

Noun[edit]

سوْن (son) (definite accusative سونۇ, plural سونلار)

  1. Arabic spelling of son (end)

Declension[edit]

Persian[edit]

Pronunciation[edit]

Readings
Classical reading? sūn
Dari reading? sūn

Noun[edit]

سون (sūn)

  1. Obsolete form of سوی (suy, side).

References[edit]

  • Monchi-Zadeh, Davoud (1990) Wörter aus Xurāsān und ihre Herkunft (Acta Iranica; 29)‎[1] (in German), Leiden: E. J. Brill, pages 163–164 Nr. 484
  • Vullers, Johann August (1856–1864) “سون”, in Lexicon Persico-Latinum etymologicum cum linguis maxime cognatis Sanscrita et Zendica et Pehlevica comparatum, e lexicis persice scriptis Borhâni Qâtiu, Haft Qulzum et Bahâri agam et persico-turcico Farhangi-Shuûrî confectum, adhibitis etiam Castelli, Meninski, Richardson et aliorum operibus et auctoritate scriptorum Persicorum adauctum[2] (in Latin), volume II, Gießen: J. Ricker, page 352b

Sindhi[edit]

Sindhi Wikipedia has an article on:
Wikipedia sd

Etymology[edit]

From Sanskrit सौवर्ण (saúvarṇa), from सुवर्ण (suvárṇa).

Noun[edit]

سونُ (sonum (Devanagari सोनु)

  1. gold

Further reading[edit]

  • Parmanand, Mewaram (1910) “سونُ”, in Sindhi-English Dictionary, Hyderabad, Sindh: The Sind Juvenile Co-operative Society
  • سون”, in Sindhi-English Dictionary, University of Chicago: Center for Language Engineering, Pakistan, 1866-1938

Ushojo[edit]

Verb[edit]

سون (sōn)

  1. to sleep
  2. to rest, to relax
  3. to recognise
    Synonym: سوئین (sōain)