जामित्र

Sanskrit

Etymology

Borrowed from Ancient Greek διάμετρον (diámetron).

Pronunciation

• (Classical) IPA^(key): /d͡ʑɑːˈmit̪.ɾɐ/

Noun

जामित्र • (jāmitra) stem, n

1. seventh lunar mansion (VarBṛS., VarBṛ., Laghuj., Kum.)

Declension

Neuter a-stem declension of जामित्र (jāmitra)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	जामित्रम् jāmitram	जामित्रे jāmitre	जामित्राणि / जामित्रा¹ jāmitrāṇi / jāmitrā¹
Vocative	जामित्र jāmitra	जामित्रे jāmitre	जामित्राणि / जामित्रा¹ jāmitrāṇi / jāmitrā¹
Accusative	जामित्रम् jāmitram	जामित्रे jāmitre	जामित्राणि / जामित्रा¹ jāmitrāṇi / jāmitrā¹
Instrumental	जामित्रेण jāmitreṇa	जामित्राभ्याम् jāmitrābhyām	जामित्रैः / जामित्रेभिः¹ jāmitraiḥ / jāmitrebhiḥ¹
Dative	जामित्राय jāmitrāya	जामित्राभ्याम् jāmitrābhyām	जामित्रेभ्यः jāmitrebhyaḥ
Ablative	जामित्रात् jāmitrāt	जामित्राभ्याम् jāmitrābhyām	जामित्रेभ्यः jāmitrebhyaḥ
Genitive	जामित्रस्य jāmitrasya	जामित्रयोः jāmitrayoḥ	जामित्राणाम् jāmitrāṇām
Locative	जामित्रे jāmitre	जामित्रयोः jāmitrayoḥ	जामित्रेषु jāmitreṣu
Notes	¹Vedic

References

• Monier Williams (1899) “जामित्र”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 0419.