विद्यार्थिन्

Sanskrit

Etymology

Compound of विद्या (vidyā, “knowledge, teaching”) +‎ अर्थ (artha, “aim”) +‎ -इन् (-in).

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /ʋid.jɑːɾ.tʰin/
• (Classical) IPA^(key): /ʋid̪ˈjɑːɾ.t̪ʰin̪/

Noun

विद्यार्थिन् • (vidyārthin) stem, m (feminine विद्यार्थिनी)

1. student, one who desires or aims for knowledge

   Synonyms: छात्र (chātra), शिष्य (śiṣya)

Declension

Masculine in-stem declension of विद्यार्थिन् (vidyārthin)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	विद्यार्थी vidyārthī	विद्यार्थिनौ / विद्यार्थिना¹ vidyārthinau / vidyārthinā¹	विद्यार्थिनः vidyārthinaḥ
Vocative	विद्यार्थिन् vidyārthin	विद्यार्थिनौ / विद्यार्थिना¹ vidyārthinau / vidyārthinā¹	विद्यार्थिनः vidyārthinaḥ
Accusative	विद्यार्थिनम् vidyārthinam	विद्यार्थिनौ / विद्यार्थिना¹ vidyārthinau / vidyārthinā¹	विद्यार्थिनः vidyārthinaḥ
Instrumental	विद्यार्थिना vidyārthinā	विद्यार्थिभ्याम् vidyārthibhyām	विद्यार्थिभिः vidyārthibhiḥ
Dative	विद्यार्थिने vidyārthine	विद्यार्थिभ्याम् vidyārthibhyām	विद्यार्थिभ्यः vidyārthibhyaḥ
Ablative	विद्यार्थिनः vidyārthinaḥ	विद्यार्थिभ्याम् vidyārthibhyām	विद्यार्थिभ्यः vidyārthibhyaḥ
Genitive	विद्यार्थिनः vidyārthinaḥ	विद्यार्थिनोः vidyārthinoḥ	विद्यार्थिनाम् vidyārthinām
Locative	विद्यार्थिनि vidyārthini	विद्यार्थिनोः vidyārthinoḥ	विद्यार्थिषु vidyārthiṣu
Notes	¹Vedic