மண்

Tamil

Etymology

Inherited from Old Tamil 𑀫𑀡𑁆 (maṇ). Cognate with Malayalam മണ്ണ് (maṇṇŭ) Kannada ಮಣ್ಣು (maṇṇu), Telugu మన్ను (mannu), Tulu ಮನ್ನ್ (mannŭ), Kodava ಮಣ್ಣು (maṇṇu).

Pronunciation

• Audio

  (file)

• IPA^(key): /mɐɳ/

Noun

மண் • (maṇ)

1. soil, earth, dirt, sand

Declension

Declension of மண் (maṇ) (singular only)
	Singular	Plural
Nominative	மண் maṇ	-
Vocative	மண்ணே maṇṇē	-
Accusative	மண்ணை maṇṇai	-
Dative	மண்ணுக்கு maṇṇukku	-
Genitive	மண்ணுடைய maṇṇuṭaiya	-
	Singular	Plural
Nominative	மண் maṇ	-
Vocative	மண்ணே maṇṇē	-
Accusative	மண்ணை maṇṇai	-
Dative	மண்ணுக்கு maṇṇukku	-
Benefactive	மண்ணுக்காக maṇṇukkāka	-
Genitive 1	மண்ணுடைய maṇṇuṭaiya	-
Genitive 2	மண்ணின் maṇṇiṉ	-
Locative 1	மண்ணில் maṇṇil	-
Locative 2	மண்ணிடம் maṇṇiṭam	-
Sociative 1	மண்ணோடு maṇṇōṭu	-
Sociative 2	மண்ணுடன் maṇṇuṭaṉ	-
Instrumental	மண்ணால் maṇṇāl	-
Ablative	மண்ணிலிருந்து maṇṇiliruntu	-

References

• Johann Philipp Fabricius, Na. Kadirvelu Pillai, David W. McAlpin, Rajagopal Subramanian, University of Madras, Miron Winslow (2022) “மண்”, in Digital Dictionaries of South India [Combined Tamil Dictionaries]