ปรมินทร์

Thai

Etymology

From ปรม (bprom, “great; grand; supreme”) +‎ อินทร์ (in, “Indra; chief, lord, master”); literally "great Indra" or "great lord".

Pronunciation

Orthographic		ปรมินทร์ p r m i n d r ʻ
Phonemic		ปอ-ระ-มิน p ɒ – r a – m i n	ปะ-ระ-มิน p a – r a – m i n
Romanization	Paiboon	bpɔɔ-rá-min	bpà-rá-min
	Royal Institute	po-ra-min	pa-ra-min
(standard) IPA(key)		/pɔː˧.ra˦˥.min˧/(R)	/pa˨˩.ra˦˥.min˧/(R)

Noun

ปรมินทร์ • (bpɔɔ-rá-min)

1. (พระ~) monarch; sovereign.

Usage notes

• The term is conventionally used as the ceremonious title by odd-numbered kings of Thailand. Even-numbered kings use the title ปรเมนทร์. This practice was started by King Mongkut (1851‑1868).