ἄρρην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ár̥.r̥ɛːn/ → /ˈar.rin/ → /ˈa.rin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ár̥.r̥ɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈar.re̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈar.rin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈar.rin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈa.rin/

Adjective

ᾰ̓́ρρην • (árrhēn) m or f (neuter ᾰ̓́ρρεν); third declension

1. (Attic) Alternative form of ᾰ̓́ρσην (ársēn)

Declension

Third declension of ᾰ̓́ρρην; ᾰ̓́ρρεν (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ᾰ̓́ρρην árrhēn	ᾰ̓́ρρεν árrhen		ᾰ̓́ρρενε árrhene	ᾰ̓́ρρενε árrhene		ᾰ̓́ρρενες árrhenes	ᾰ̓́ρρενᾰ árrhena
Genitive		ᾰ̓́ρρενος árrhenos	ᾰ̓́ρρενος árrhenos		ᾰ̓ρρένοιν arrhénoin	ᾰ̓ρρένοιν arrhénoin		ᾰ̓ρρένων arrhénōn	ᾰ̓ρρένων arrhénōn
Dative		ᾰ̓́ρρενῐ árrheni	ᾰ̓́ρρενῐ árrheni		ᾰ̓ρρένοιν arrhénoin	ᾰ̓ρρένοιν arrhénoin		ᾰ̓́ρρεσῐ / ᾰ̓́ρρεσῐν árrhesi(n)	ᾰ̓́ρρεσῐ / ᾰ̓́ρρεσῐν árrhesi(n)
Accusative		ᾰ̓́ρρενᾰ árrhena	ᾰ̓́ρρεν árrhen		ᾰ̓́ρρενε árrhene	ᾰ̓́ρρενε árrhene		ᾰ̓́ρρενᾰς árrhenas	ᾰ̓́ρρενᾰ árrhena
Vocative		ᾰ̓́ρρεν árrhen	ᾰ̓́ρρεν árrhen		ᾰ̓́ρρενε árrhene	ᾰ̓́ρρενε árrhene		ᾰ̓́ρρενες árrhenes	ᾰ̓́ρρενᾰ árrhena
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ᾰ̓ρρένως arrhénōs			ᾰ̓ρρέντερος arrhénteros			ᾰ̓ρρέντᾰτος arrhéntatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• ⇒ Greek: άρρενας (árrenas)

Further reading

• “ἄρρην”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἄρρην in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἄρρην in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)