Nederlands

English

Proper noun

Nederlands

1. The Dutch language.

Afrikaans

Etymology

From Dutch Nederlands, equivalent to Nederland +‎ -s.

Pronunciation

• Audio

  (file)

Adjective

Nederlands (attributive Nederlandse, not comparable)

1. (relational) of the Netherlands; Dutch, Netherlandish
2. (relational) of the Dutch language; Dutch

Proper noun

Nederlands

1. Dutch (language)

Dutch

Alternative forms

• (obsolete) Nederlandsch, Nederlansch, Neêrlandsch

Etymology

From Nederland (“the Netherlands”) +‎ -s.

Pronunciation

• audio

  (file)

• IPA^(key): /ˈneːdərˌlɑnts/
• Hyphenation: Ne‧der‧lands

Adjective

Nederlands (comparative Nederlandser, superlative meest Nederlands or Nederlandst)

1. (relational) of the Netherlands; Dutch, Netherlandish
2. (relational) of the Dutch language; Dutch

Inflection

Inflection of Nederlands
uninflected	Nederlands
inflected	Nederlandse
comparative	Nederlandser
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		Nederlands	Nederlandser	het Nederlandst het Nederlandste
indefinite	m./f. sing.	Nederlandse	Nederlandsere	Nederlandste
	n. sing.	Nederlands	Nederlandser	Nederlandste
	plural	Nederlandse	Nederlandsere	Nederlandste
definite		Nederlandse	Nederlandsere	Nederlandste
partitive		Nederlands	Nederlandsers	—

Derived terms

• Nederlands Onderduikers Paradijs
• vernederlandsen

Related terms

• Nederlander / Nederlandse

Proper noun

Nederlands n

2. Dutch, the language spoken in the Netherlands and in Flanders (i.e. the north of Belgium), Netherlandish.

Meronyms

• Brabants
• Hollands
• Utrechts
• Vlaams
• Zeeuws

Holonyms

• Nederfrankisch

Derived terms

• CGN
• ik spreek geen Nederlands
• Middelnederlands
• Nederlandstalig
• Nieuwnederlands
• Oudnederlands

 

See also

• Vlaams