abstynent

Polish

Etymology

Borrowed from German Abstinent, from Latin abstinens. First attested in 1859.

Pronunciation

• IPA^(key): /apˈstɨ.nɛnt/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɨnɛnt
• Syllabification: ab‧sty‧nent

Noun

abstynent m pers (female equivalent abstynentka)

1. teetotaler (someone who does not drink alcohol)
2. abstainer (someone who refrains from something)

   Synonym: (Middle Polish) abstemiusz

Declension

Declension of abstynent

	singular	plural
nominative	abstynent	abstynenci/abstynenty (deprecative)
genitive	abstynenta	abstynentów
dative	abstynentowi	abstynentom
accusative	abstynenta	abstynentów
instrumental	abstynentem	abstynentami
locative	abstynencie	abstynentach
vocative	abstynencie	abstynenci

Derived terms

adjective

• abstynencki

 

Related terms

adjective

• abstynencyjny

 

adverb

• abstynencko

 

nouns

• absta
• abstemiusz
• abstencja
• abstynencja

 

Collocations

Collocations

• zdeklarowany/zadeklarowany abstynent ― declared abstainer
• całkowity abstynent ― complete abstainer
• absolutny abstynent ― absolute abstainer
• anonimowy abstynent ― anonymous abstainer
• totalny abstynent ― total abstainer
• abstynent nikotynowy ― nicotine abstainer
• abstynent alkoholowy ― alcohol teetotaler
• abstynent seksualny ― sexual abstainer
• klub abstynenta ― abstainer's club
• stowarzyszenie abstynentów ― abstainers' association
• rajd abstynenta ― abstainers' rally
• reprezentacja abstynentów ― representation of abstainers
• naród abstynentów ― nation of abstainer
• drużyna abstynentów ― team/band of abstainer
• spotkanie abstynentów ― meeting of abstainer
• grupa abstynentów ― group of abstainer

Further reading

• abstynent in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• abstynent in Polish dictionaries at PWN
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “abstynent”, in Słownik języka polskiego‎^[2] (in Polish), volume 1, Warsaw, page 4
• abstynent in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego