adelen

Dutch

Etymology

From adel +‎ -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːdələ(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: ade‧len

Verb

adelen

1. (transitive) to ennoble (to bestow with nobility)

   De koning besloot de moedige ridder te adelen. ― The king decided to ennoble the brave knight.

   Na zijn heldendaad werd hij geadeld door de vorst. ― After his act of heroism, he was ennobled by the monarch.

   Het was een zeldzame eer om te worden geadeld in die tijd. ― It was a rare honor to be ennobled during that era.

2. (transitive) to ennoble, elevate, edify

   Zijn woorden adelden de geest van de luisteraars. ― His words ennobled the spirits of the listeners.

   Literatuur heeft de kracht om de ziel te adelen. ― Literature has the power to elevate the soul.

   Muziek kan onze gedachten adelen en verheffen. ― Music can edify and uplift our thoughts.

Inflection

Conjugation of adelen (weak)
infinitive	adelen
past singular	adelde
past participle	geadeld
infinitive	adelen
gerund	adelen n
	present tense	past tense
1st person singular	adel	adelde
2nd person sing. (jij)	adelt	adelde
2nd person sing. (u)	adelt	adelde
2nd person sing. (gij)	adelt	adelde
3rd person singular	adelt	adelde
plural	adelen	adelden
subjunctive sing.1	adele	adelde
subjunctive plur.1	adelen	adelden
imperative sing.	adel
imperative plur.1	adelt
participles	adelend	geadeld
1) Archaic.

Finnish

Noun

adelen

1. genitive singular of adele

Norwegian Bokmål

Noun

adelen m

1. definite singular of adel

Norwegian Nynorsk

Noun

adelen m

1. definite singular of adel