adiektyw

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

Learned borrowing from Latin adiectīvum. First attested in 1700.[1]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /aˈdjɛk.tɨf/
  • Rhymes: -ɛktɨf
  • Syllabification: a‧diek‧tyw

Noun[edit]

adiektyw m inan

  1. (uncommon, grammar) adjective (a word that modifies a noun or noun phrase or describes a noun’s referent)
    Synonym: przymiotnik

Declension[edit]

Declension of adiektyw
singular plural
nominative adiektyw adiektywy
genitive adiektywu adiektywów
dative adiektywowi adiektywom
accusative adiektyw adiektywy
instrumental adiektywem adiektywami
locative adiektywie adiektywach
vocative adiektywie adiektywy

Derived terms[edit]

adjectives
nouns
verbs

References[edit]

  1. ^ Krystyna Siekierska (17.06.2020) “ADIEKTYW”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]

Further reading[edit]

  • adiektyw in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=adiektyw&oldid=72372867"