afzagen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfˌsaː.ɣə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: af‧za‧gen

Etymology 1

From Middle Dutch afsagen. Equivalent to af +‎ zagen.

Verb

afzagen

1. (transitive) to saw off

   Toen de pathologe zag dat lijkrovers haar mortuarium plunderden, zaagde zij voor straf en als trofee hun armen af.

   When the pathologist saw that body snatchers were plundering her morgue, she sawed off their arms as a punishment and a trophy.

Inflection

Conjugation of afzagen (weak, separable)
infinitive	afzagen
past singular	zaagde af
past participle	afgezaagd
infinitive	afzagen
gerund	afzagen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	zaag af	zaagde af	afzaag	afzaagde
2nd person sing. (jij)	zaagt af	zaagde af	afzaagt	afzaagde
2nd person sing. (u)	zaagt af	zaagde af	afzaagt	afzaagde
2nd person sing. (gij)	zaagt af	zaagde af	afzaagt	afzaagde
3rd person singular	zaagt af	zaagde af	afzaagt	afzaagde
plural	zagen af	zaagden af	afzagen	afzaagden
subjunctive sing.1	zage af	zaagde af	afzage	afzaagde
subjunctive plur.1	zagen af	zaagden af	afzagen	afzaagden
imperative sing.	zaag af
imperative plur.1	zaagt af
participles	afzagend	afgezaagd
1) Archaic.

Derived terms

• afgezaagd

Descendants

• Afrikaans: afsaag

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

afzagen

1. inflection of afzien:
   1. plural dependent-clause past indicative
   2. (dated or formal) plural dependent-clause past subjunctive

Anagrams

• zagen af