afzeiken

Dutch

Etymology

From af +‎ zeiken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfˌsɛi̯.kə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: af‧zei‧ken

Verb

afzeiken

1. (transitive, colloquial) to criticise harshly, to ridicule

Inflection

Conjugation of afzeiken (weak, separable)
infinitive	afzeiken
past singular	zeikte af
past participle	afgezeikt
infinitive	afzeiken
gerund	afzeiken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	zeik af	zeikte af	afzeik	afzeikte
2nd person sing. (jij)	zeikt af	zeikte af	afzeikt	afzeikte
2nd person sing. (u)	zeikt af	zeikte af	afzeikt	afzeikte
2nd person sing. (gij)	zeikt af	zeikte af	afzeikt	afzeikte
3rd person singular	zeikt af	zeikte af	afzeikt	afzeikte
plural	zeiken af	zeikten af	afzeiken	afzeikten
subjunctive sing.1	zeike af	zeikte af	afzeike	afzeikte
subjunctive plur.1	zeiken af	zeikten af	afzeiken	afzeikten
imperative sing.	zeik af
imperative plur.1	zeikt af
participles	afzeikend	afgezeikt
1) Archaic.

Conjugation of afzeiken (strong class 1, separable)
infinitive	afzeiken
past singular	zeek af
past participle	afgezeken
infinitive	afzeiken
gerund	afzeiken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	zeik af	zeek af	afzeik	afzeek
2nd person sing. (jij)	zeikt af	zeek af	afzeikt	afzeek
2nd person sing. (u)	zeikt af	zeek af	afzeikt	afzeek
2nd person sing. (gij)	zeikt af	zeekt af	afzeikt	afzeekt
3rd person singular	zeikt af	zeek af	afzeikt	afzeek
plural	zeiken af	zeken af	afzeiken	afzeken
subjunctive sing.1	zeike af	zeke af	afzeike	afzeke
subjunctive plur.1	zeiken af	zeken af	afzeiken	afzeken
imperative sing.	zeik af
imperative plur.1	zeikt af
participles	afzeikend	afgezeken
1) Archaic.