aizspriediens
Jump to navigation
Jump to search
Latvian[edit]
Etymology[edit]
Term coined by A. Kronvalds in the 1860s-1870s, from aiz- + spriest (past stem: spried-) (“to judge”) + -iens. This term never became really popular and was soon replaced by K. Valdemārs' and F. Brīvzemnieks' aizspriedums.[1]
Noun[edit]
aizspriediens m (1st declension)
Declension[edit]
Declension of aizspriediens (1st declension)
singular (vienskaitlis) | plural (daudzskaitlis) | |
---|---|---|
nominative (nominatīvs) | aizspriediens | aizspriedieni |
accusative (akuzatīvs) | aizspriedienu | aizspriedienus |
genitive (ģenitīvs) | aizspriediena | aizspriedienu |
dative (datīvs) | aizspriedienam | aizspriedieniem |
instrumental (instrumentālis) | aizspriedienu | aizspriedieniem |
locative (lokatīvs) | aizspriedienā | aizspriedienos |
vocative (vokatīvs) | aizspriedien | aizspriedieni |
Synonyms[edit]
References[edit]
- ^ Karulis, Konstantīns (1992) “aizspriedums”, in Latviešu Etimoloģijas Vārdnīca (in Latvian), Rīga: AVOTS, →ISBN