akordeonik
Jump to navigation
Jump to search
Polish[edit]
Etymology[edit]
From akordeon + -ik. First attested in 1959.[1]
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
akordeonik m inan
Declension[edit]
Declension of akordeonik
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | akordeonik | akordeoniki |
genitive | akordeonika | akordeoników |
dative | akordeonikowi | akordeonikom |
accusative | akordeonik | akordeoniki |
instrumental | akordeonikiem | akordeonikami |
locative | akordeoniku | akordeonikach |
vocative | akordeoniku | akordeoniki |
Related terms[edit]
adjective
nouns
References[edit]
- ^ Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “akordeonik”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
Further reading[edit]
- akordeonik in Polish dictionaries at PWN