arcom
Jump to navigation
Jump to search
Hungarian[edit]
Etymology[edit]
arc + -om (“my”, possessive suffix)
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
arcom
- first-person singular single-possession possessive of arc
Declension[edit]
Inflection (stem in -a-, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | arcom | — |
accusative | arcomat | — |
dative | arcomnak | — |
instrumental | arcommal | — |
causal-final | arcomért | — |
translative | arcommá | — |
terminative | arcomig | — |
essive-formal | arcomként | — |
essive-modal | arcomul | — |
inessive | arcomban | — |
superessive | arcomon | — |
adessive | arcomnál | — |
illative | arcomba | — |
sublative | arcomra | — |
allative | arcomhoz | — |
elative | arcomból | — |
delative | arcomról | — |
ablative | arcomtól | — |
non-attributive possessive - singular |
arcomé | — |
non-attributive possessive - plural |
arcoméi | — |