autographus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From Ancient Greek αὐτόγραφος (autógraphos).
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /au̯ˈto.ɡra.pʰus/, [äu̯ˈt̪ɔɡräpʰʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /au̯ˈto.ɡra.fus/, [äu̯ˈt̪ɔːɡräfus]
Adjective[edit]
autographus (feminine autographa, neuter autographum); first/second-declension adjective
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | autographus | autographa | autographum | autographī | autographae | autographa | |
Genitive | autographī | autographae | autographī | autographōrum | autographārum | autographōrum | |
Dative | autographō | autographō | autographīs | ||||
Accusative | autographum | autographam | autographum | autographōs | autographās | autographa | |
Ablative | autographō | autographā | autographō | autographīs | |||
Vocative | autographe | autographa | autographum | autographī | autographae | autographa |
Derived terms[edit]
References[edit]
- “autographus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- autographus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.