bławatnik

Polish

Etymology

From bławat +‎ -nik. First attested in 1687.

Pronunciation

• IPA^(key): /bwaˈvat.ɲik/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -atɲik
• Syllabification: bła‧wat‧nik

Noun

bławatnik m animal

1. any cotinga of the genus Cotinga
2. (more generally, usually in the plural) a cotingid belonging to the subfamily Cotinginae

Declension

Declension of bławatnik

	singular	plural
nominative	bławatnik	bławatniki
genitive	bławatnika	bławatników
dative	bławatnikowi	bławatnikom
accusative	bławatnika	bławatniki
instrumental	bławatnikiem	bławatnikami
locative	bławatniku	bławatnikach
vocative	bławatniku	bławatniki

Noun

bławatnik m pers

1. (obsolete) silk trader

Declension

Declension of bławatnik

	singular	plural
nominative	bławatnik	bławatnicy/bławatniki (deprecative)
genitive	bławatnika	bławatników
dative	bławatnikowi	bławatnikom
accusative	bławatnika	bławatników
instrumental	bławatnikiem	bławatnikami
locative	bławatniku	bławatnikach
vocative	bławatniku	bławatnicy

Related terms

adjectives

• bławatkowy
• bławatny
• bławy

 

nouns

• bławat
• bławatek
• bławatowiec

 

Further reading

• bławatnik in Polish dictionaries at PWN