benadelen
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
benadelen
- (transitive) to disadvantage, to wrong
- Ik heb nog nooit iemand benadeeld.
- I've never wronged anyone.
Inflection[edit]
Conjugation of benadelen (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | benadelen | |||
past singular | benadeelde | |||
past participle | benadeeld | |||
infinitive | benadelen | |||
gerund | benadelen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | benadeel | benadeelde | ||
2nd person sing. (jij) | benadeelt | benadeelde | ||
2nd person sing. (u) | benadeelt | benadeelde | ||
2nd person sing. (gij) | benadeelt | benadeelde | ||
3rd person singular | benadeelt | benadeelde | ||
plural | benadelen | benadeelden | ||
subjunctive sing.1 | benadele | benadeelde | ||
subjunctive plur.1 | benadelen | benadeelden | ||
imperative sing. | benadeel | |||
imperative plur.1 | benadeelt | |||
participles | benadelend | benadeeld | ||
1) Archaic. |