benemorius

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Only attested once in Petronius’ Satyricon. Derived from bene (well) +‎ mōs (manner, behavior, oblique stem: mōr-) +‎ -ius.

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

benemōrius (feminine benemōria, neuter benemōrium); first/second-declension adjective

  1. (hapax) good-natured; well-mannered
    • c. 27 CE – 66 CE, Petronius, Satyricon 61:
      Cum adhuc servirem, habitabamus in vico angusto; nunc Gavillae domus est. Ibi, quomodo dii volunt, amare coepi uxorem Terentii coponis: noveratis Melissam Tarentinam, pulcherrimum bacciballum. Sed ego non mehercules corporaliter aut propter res venerias curavi, sed magis quod benemoria fuit.

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative benemōrius benemōria benemōrium benemōriī benemōriae benemōria
Genitive benemōriī benemōriae benemōriī benemōriōrum benemōriārum benemōriōrum
Dative benemōriō benemōriō benemōriīs
Accusative benemōrium benemōriam benemōrium benemōriōs benemōriās benemōria
Ablative benemōriō benemōriā benemōriō benemōriīs
Vocative benemōrie benemōria benemōrium benemōriī benemōriae benemōria