bestraffen

Dutch

Etymology

From be- +‎ straffen.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈstrɑfə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: be‧straf‧fen
• Rhymes: -ɑfən

Verb

bestraffen

1. (transitive) to punish

Inflection

Conjugation of bestraffen (weak, prefixed)
infinitive	bestraffen
past singular	bestrafte
past participle	bestraft
infinitive	bestraffen
gerund	bestraffen n
	present tense	past tense
1st person singular	bestraf	bestrafte
2nd person sing. (jij)	bestraft	bestrafte
2nd person sing. (u)	bestraft	bestrafte
2nd person sing. (gij)	bestraft	bestrafte
3rd person singular	bestraft	bestrafte
plural	bestraffen	bestraften
subjunctive sing.1	bestraffe	bestrafte
subjunctive plur.1	bestraffen	bestraften
imperative sing.	bestraf
imperative plur.1	bestraft
participles	bestraffend	bestraft
1) Archaic.

Synonyms

• straffen

Derived terms

• bestraffing

Descendants

• Negerhollands: bestraaf, bestraev