bevatten

Dutch

Etymology

From earlier bevaten, from Middle Dutch bevaten. Equivalent to be- +‎ vatten.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈvɑtə(n)/

• audio

  (file)

• Hyphenation: be‧vat‧ten
• Rhymes: -ɑtən

Verb

bevatten

1. (transitive) to contain

   Het bevatte drie doosjes en een steen.

   It contained three boxes and a stone.

2. (transitive) to comprehend

   Dat kon ik niet bevatten.

   I couldn't comprehend that.

Inflection

Inflection of bevatten (weak, prefixed)
infinitive	bevatten
past singular	bevatte
past participle	bevat
infinitive	bevatten
gerund	bevatten n
	present tense	past tense
1st person singular	bevat	bevatte
2nd person sing. (jij)	bevat	bevatte
2nd person sing. (u)	bevat	bevatte
2nd person sing. (gij)	bevat	bevatte
3rd person singular	bevat	bevatte
plural	bevatten	bevatten
subjunctive sing.1	bevatte	bevatte
subjunctive plur.1	bevatten	bevatten
imperative sing.	bevat
imperative plur.1	bevat
participles	bevattend	bevat
1) Archaic.

Derived terms

• bevattelijk
• bevatting

Descendants

• Afrikaans: bevat