bezapelacyjność

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

From bezapelacyjny +‎ -ość. First attested in 1899.[1][2]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /bɛz.a.pɛ.laˈt͡sɨj.nɔɕt͡ɕ/
  • (file)
  • Rhymes: -ɨjnɔɕt͡ɕ
  • Syllabification: bez‧a‧pe‧la‧cyj‧ność

Noun[edit]

bezapelacyjność f

  1. (literary) peremptoriness, decisiveness, unquestionableness, irrevocableness (the quality of precluding debate or expostulation; not admitting of question or appeal)

Declension[edit]

Related terms[edit]

adjective
adverb
noun

References[edit]

  1. ^ Szymon Konopacki (1899) Moja druga młodość[1], volumes 1-2, Druk. A. T. Jezierskiego, page 117:Nietajne były przedemną lokacye owych procentów, w kapitały zmienionych; lecz wiadoma też mi była bezapelacyjność komisyi, która przed żadną juryzdykcyą, nawet przed senatem, nie zdawała sprawy ze swoich postanowień.
  2. ^ bezapelacyjność in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading[edit]