blandair

Irish

Verb

blandair (present analytic blandraíonn, future analytic blandróidh, verbal noun blandar, past participle blandartha)

1. (transitive, intransitive) Alternative form of bladair (“cajole; adulate, flatter”)

Conjugation

conjugation of blandair (second conjugation)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	blandraím	blandraíonn tú; blandraír†	blandraíonn sé, sí	blandraímid; blandraíonn muid	blandraíonn sibh	blandraíonn siad; blandraíd†	a bhlandraíonn; a bhlandraíos / a mblandraíonn*; a mblandraíos*	blandraítear
	past	bhlandair mé; bhlandraíos	bhlandair tú; bhlandraís	bhlandair sé, sí	bhlandraíomar; bhlandair muid	bhlandair sibh; bhlandraíobhair	bhlandair siad; bhlandraíodar	a bhlandair / ar bhlandair*	blandraíodh
	past habitual	bhlandraínn / mblandraínn‡‡	bhlandraíteá / mblandraíteᇇ	bhlandraíodh sé, sí / mblandraíodh sé, s퇇	bhlandraímis; bhlandraíodh muid / mblandraímis‡‡; mblandraíodh muid‡‡	bhlandraíodh sibh / mblandraíodh sibh‡‡	bhlandraídís; bhlandraíodh siad / mblandraídís‡‡; mblandraíodh siad‡‡	a bhlandraíodh / a mblandraíodh*	bhlandraítí / mblandraít퇇
future		blandróidh mé; blandród; blandróchaidh mé†	blandróidh tú; blandróir†; blandróchaidh tú†	blandróidh sé, sí; blandróchaidh sé, sí†	blandróimid; blandróidh muid; blandróchaimid†; blandróchaidh muid†	blandróidh sibh; blandróchaidh sibh†	blandróidh siad; blandróid†; blandróchaidh siad†	a bhlandróidh; a bhlandrós; a bhlandróchaidh†; a bhlandróchas† / a mblandróidh*; a mblandrós*; a mblandróchaidh*†; a mblandróchas*†	blandrófar; blandróchar†
conditional		bhlandróinn; bhlandróchainn† / mblandróinn‡‡; mblandróchainn†‡‡	bhlandrófá; bhlandróchthᆠ/ mblandrófᇇ; mblandróchthᆇ‡	bhlandródh sé, sí; bhlandróchadh sé, s토/ mblandródh sé, s퇇; mblandróchadh sé, s톇‡	bhlandróimis; bhlandródh muid; bhlandróchaimis†; bhlandróchadh muid† / mblandróimis‡‡; mblandródh muid‡‡; mblandróchaimis†‡‡; mblandróchadh muid†‡‡	bhlandródh sibh; bhlandróchadh sibh† / mblandródh sibh‡‡; mblandróchadh sibh†‡‡	bhlandróidís; bhlandródh siad; bhlandróchadh siad† / mblandróidís‡‡; mblandródh siad‡‡; mblandróchadh siad†‡‡	a bhlandródh; a bhlandróchadh† / a mblandródh*; a mblandróchadh*†	bhlandrófaí; bhlandróchtha토/ mblandrófa퇇; mblandróchtha톇‡
subjunctive	present	go mblandraí mé; go mblandraíod†	go mblandraí tú; go mblandraír†	go mblandraí sé, sí	go mblandraímid; go mblandraí muid	go mblandraí sibh	go mblandraí siad; go mblandraíd†	—	go mblandraítear
	past	dá mblandraínn	dá mblandraíteá	dá mblandraíodh sé, sí	dá mblandraímis; dá mblandraíodh muid	dá mblandraíodh sibh	dá mblandraídís; dá mblandraíodh siad	—	dá mblandraítí
imperative		blandraím	blandair	blandraíodh sé, sí	blandraímis	blandraígí; blandraídh†	blandraídís	—	blandraítear
verbal noun		blandar
past participle		blandartha

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Noun

blandair m

1. genitive singular of blandar (“cajolery; flattery”)

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
blandair	bhlandair	mblandair
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

Further reading

• Ó Dónaill, Niall (1977) “blandair”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN