bliźnięcy

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

From bliźnię +‎ -ęcy. First attested in 1601.[1]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /bliʑˈɲɛn.t͡sɨ/
  • (file)
  • Rhymes: -ɛnt͡sɨ
  • Syllabification: bliź‧nię‧cy

Adjective[edit]

bliźnięcy (not comparable, derived adverb bliźnięco)

  1. (dated, relational) twin

Declension[edit]

Related terms[edit]

adjectives
adverbs
noun
verbs

References[edit]

  1. ^ Piotr Skarga (1601) Zywoty Swietych Stárego i nowego zakonu, ná káźdy dzień przez cały rok: Wybráne z powaźnych Pisárzow y Doktorow Kośćielnych, ktorych imioná níźey sa poloźone. Do ktorych przydane sa niektore duchowne Obroki y náuki przećiw kácerstwom dziśieyßym, tám gdzie sie źywot ktorego Doktorá stároźytnego połoźył. K temu kazánia krotkie ná ty światá ktore pewny dźień w Mieśiacu máia[1] (in Polish), page 340

Further reading[edit]