blindur

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Faroese[edit]

Etymology[edit]

From Old Norse blindr, from Proto-Germanic *blindaz.

Adjective[edit]

blindur

  1. blind

Declension[edit]

blindur a7
Singular (eintal) m (kallkyn) f (kvennkyn) n (hvørkikyn)
Nominative (hvørfall) blindur blind blint
Accusative (hvønnfall) blindan blinda
Dative (hvørjumfall) blindum blindari blindum
Genitive (hvørsfall) (blinds) (blindar/
blindrar)
(blinds)
Plural (fleirtal) m (kallkyn) f (kvennkyn) n (hvørkikyn)
Nominative (hvørfall) blindir blindar blind
Accusative (hvønnfall) blindar
Dative (hvørjumfall) blindum
Genitive (hvørsfall) (blinda
blindra)

Icelandic[edit]

Etymology[edit]

From Old Norse blindr, from Proto-Germanic *blindaz.

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

blindur (comparative blindari, superlative blindastur)

  1. blind

Inflection[edit]

Derived terms[edit]