blokkeren

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from Middle French bloquer.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /blɔˈkeːrə(n)/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: blok‧ke‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb[edit]

blokkeren

  1. (transitive) to block
  2. (transitive) to close off (a road)
  3. (transitive) to blockade

Inflection[edit]

Inflection of blokkeren (weak)
infinitive blokkeren
past singular blokkeerde
past participle geblokkeerd
infinitive blokkeren
gerund blokkeren n
present tense past tense
1st person singular blokkeer blokkeerde
2nd person sing. (jij) blokkeert blokkeerde
2nd person sing. (u) blokkeert blokkeerde
2nd person sing. (gij) blokkeert blokkeerde
3rd person singular blokkeert blokkeerde
plural blokkeren blokkeerden
subjunctive sing.1 blokkere blokkeerde
subjunctive plur.1 blokkeren blokkeerden
imperative sing. blokkeer
imperative plur.1 blokkeert
participles blokkerend geblokkeerd
1) Archaic.

Derived terms[edit]

Related terms[edit]

Descendants[edit]

  • → Indonesian: blokir

Anagrams[edit]

Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=blokkeren&oldid=64289701"