butticularius
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Alternative forms[edit]
- būticulārius, buttelārius, būtelārius
- bōteillerius (France)
- būticlārius
- būtiglārius (especially Italy)
Etymology[edit]
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /but.ti.kuˈlaː.ri.us/, [bʊt̪ːɪkʊˈɫ̪äːriʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /but.ti.kuˈla.ri.us/, [but̪ːikuˈläːrius]
Noun[edit]
butticulārius m (genitive butticulāriī or butticulārī); second declension (Medieval Latin)
Declension[edit]
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | butticulārius | butticulāriī |
Genitive | butticulāriī butticulārī1 |
butticulāriōrum |
Dative | butticulāriō | butticulāriīs |
Accusative | butticulārium | butticulāriōs |
Ablative | butticulāriō | butticulāriīs |
Vocative | butticulārie | butticulāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).