calować

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: całować and całowac

Silesian[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from German zahlen + -ować.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /t͡saˈlɔvat͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔvat͡ɕ
  • Syllabification: ca‧lo‧wać

Verb[edit]

calować impf

  1. (transitive) to pay
    Synonym: płacić

Conjugation[edit]

Conjugation of calować impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive calować
present tense 1st calujã calujymy
2nd calujesz calujecie
3rd caluje calujōm
past tense 1st calowołch,
calowołech,
calowoł żech
calowałach
calowała żech
calowałoch1)
calowało żech
1)
calowalimy,
calowalichmy
calowałymy,
calowałychmy
2nd calowołś,
calowołeś,
calowoł żeś
calowałaś
calowała żeś
calowałoś1)
calowało żeś
1)
calowaliście,
calowali żeście
calowałyście,
calowały żeście
3rd calowoł calowała calowało calowali calowały
future tense 1st bydã calowoł,
bydã calować
bydã calowała,
bydã calować
bydã calowało,1)
bydã calować
bydymy calowali,
bydymy calować
bydymy calowały,
bydymy calować
2nd bydziesz calowoł,
bydziesz calować
bydziesz calowała,
bydziesz calować
bydziesz calowało,1)
bydziesz calować
bydziecie calowali,
bydziecie calować
bydziecie calowały,
bydziecie calować
3rd bydzie calowoł,
bydzie calować
bydzie calowała,
bydzie calować
bydzie calowało,
bydzie calować
bydōm calowali,
bydōm calować
bydōm calowały,
bydōm calować
pluperfect tense2)
1st bōłch calowoł,
bōłech calowoł,
bōł żech calowoł
byłach calowała
była żech calowała
byłoch calowało1)
było żech calowało
1)
byli my calowali,
bylichmy calowali
były my calowały,
byłychmy calowały
2nd bōłś calowoł,
bōłeś calowoł,
bōł żeś calowoł
byłaś calowała
była żeś calowała
byłoś calowało1)
było żeś calowało
1)
byliście calowali,
byli żeście calowali
byłyście calowały,
były żeście calowały
3rd bōł calowoł była calowała było calowało1)
były my calowali,
byłychmy calowali
były calowały
conditional 1st bych calowoł bych calowała byście calowali by my calowały,
bychmy calowały
2nd byś calowoł byś calowała byście calowali byście calowały
3rd by calowoł by calowała by calowało by calowali by calowały
imperative 1st niych calujã calujmy
2nd caluj calujcie
3rd niych caluje niych calujōm
active adjectival participle calujōncy calujōncŏ calujōnce calujōncy calujōnce
passive adjectival participle calowany calowanŏ calowane cal calowane
verbal noun calowanie
1) Personal neuter forms might be considered nonstandard, protological, or nonce, appearing mostly in literature to refer to grammatically neuter nouns, however might also be used for people who prefer neuter forms.
2) The pluperfect is either archaic or obsolete and now used for conditional in the past.

Further reading[edit]

  • Bogdan Kallus (2020) “calować”, in Słownik Gōrnoślōnskij Gŏdki, IV edition, Chorzów: Pro Loquela Silesiana, →ISBN, page 256
  • Aleksandra Wencel (2023) “calować”, in Dykcjůnôrz ślų̊sko-polski[1], page 97