chronicus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From Ancient Greek χρονικός (khronikós).

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

chronicus (feminine chronica, neuter chronicum); first/second-declension adjective

  1. Of or pertaining to time.
  2. (medicine) chronic

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative chronicus chronica chronicum chronicī chronicae chronica
Genitive chronicī chronicae chronicī chronicōrum chronicārum chronicōrum
Dative chronicō chronicō chronicīs
Accusative chronicum chronicam chronicum chronicōs chronicās chronica
Ablative chronicō chronicā chronicō chronicīs
Vocative chronice chronica chronicum chronicī chronicae chronica

Descendants[edit]

References[edit]