circumiciens
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Present participle of circumiciō
Participle[edit]
circumiciēns (genitive circumicientis); third-declension one-termination participle
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}
.
Declension[edit]
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | circumiciēns | circumicientēs | circumicientia | ||
Genitive | circumicientis | circumicientium | |||
Dative | circumicientī | circumicientibus | |||
Accusative | circumicientem | circumiciēns | circumicientēs circumicientīs |
circumicientia | |
Ablative | circumiciente circumicientī1 |
circumicientibus | |||
Vocative | circumiciēns | circumicientēs | circumicientia |
1When used purely as an adjective.