concinens

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Present participle of concinō.

Participle[edit]

concinēns (genitive concinentis); third-declension one-termination participle

  1. singing, chanting

Declension[edit]

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative concinēns concinentēs concinentia
Genitive concinentis concinentium
Dative concinentī concinentibus
Accusative concinentem concinēns concinentēs
concinentīs
concinentia
Ablative concinente
concinentī1
concinentibus
Vocative concinēns concinentēs concinentia

1When used purely as an adjective.

References[edit]

  • concinens”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • concinens in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.