coniciens

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Present participle of cōniciō.

Participle[edit]

coniciēns (genitive conicientis); third-declension one-termination participle

  1. connecting

Declension[edit]

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative coniciēns conicientēs conicientia
Genitive conicientis conicientium
Dative conicientī conicientibus
Accusative conicientem coniciēns conicientēs
conicientīs
conicientia
Ablative coniciente
conicientī1
conicientibus
Vocative coniciēns conicientēs conicientia

1When used purely as an adjective.