consentiens

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Present active participle of cōnsentiō (agree).

Pronunciation[edit]

Participle[edit]

cōnsentiēns (genitive cōnsentientis); third-declension one-termination participle

  1. agreeing
  2. uniting
  3. conspiring
  4. assenting
  5. consenting

Declension[edit]

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative cōnsentiēns cōnsentientēs cōnsentientia
Genitive cōnsentientis cōnsentientium
Dative cōnsentientī cōnsentientibus
Accusative cōnsentientem cōnsentiēns cōnsentientēs
cōnsentientīs
cōnsentientia
Ablative cōnsentiente
cōnsentientī1
cōnsentientibus
Vocative cōnsentiēns cōnsentientēs cōnsentientia

1When used purely as an adjective.

Adjective[edit]

cōnsentiēns (genitive cōnsentientis); third-declension one-termination adjective

  1. unanimous
  2. harmonious
  3. consistent

Declension[edit]

Third-declension one-termination adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative cōnsentiēns cōnsentientēs cōnsentientia
Genitive cōnsentientis cōnsentientium
Dative cōnsentientī cōnsentientibus
Accusative cōnsentientem cōnsentiēns cōnsentientēs cōnsentientia
Ablative cōnsentientī cōnsentientibus
Vocative cōnsentiēns cōnsentientēs cōnsentientia

References[edit]

  • consentiens”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • consentiens in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • all are unanimous: una et consentiens vox est