contuitus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of contueor.

Participle[edit]

contuitus (feminine contuita, neuter contuitum); first/second-declension participle

  1. surveyed

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative contuitus contuita contuitum contuitī contuitae contuita
Genitive contuitī contuitae contuitī contuitōrum contuitārum contuitōrum
Dative contuitō contuitō contuitīs
Accusative contuitum contuitam contuitum contuitōs contuitās contuita
Ablative contuitō contuitā contuitō contuitīs
Vocative contuite contuita contuitum contuitī contuitae contuita

References[edit]

  • contuitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • contuitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • contuitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.