człowieczyna
Jump to navigation
Jump to search
See also: człowieczyną
Polish[edit]
Etymology[edit]
From człowiek + -yna. First attested in the 166th century.[1]
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
człowieczyna m animal
- (ironic, humorous) Augmentative of człowiek
Declension[edit]
Declension of człowieczyna
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | człowieczyna | człowieczyny |
| genitive | człowieczyny | człowieczyn |
| dative | człowieczynie | człowieczynom |
| accusative | człowieczynę | człowieczyny |
| instrumental | człowieczyną | człowieczynami |
| locative | człowieczynie | człowieczynach |
| vocative | człowieczyno | człowieczyny |
Related terms[edit]
adjectives
adverb
interjections
nouns
verbs
- człowieczeć impf
- odczłowieczyć pf, odczłowieczać impf
- uczłowieczyć pf, uczłowieczać impf
References[edit]
- ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “człowieczyna”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
Further reading[edit]
- człowieczyna in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- człowieczyna in Polish dictionaries at PWN
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “człowieczyna”, in Słownik języka polskiego[1]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “człowieczyna”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[2]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “człowieczyna”, in Słownik języka polskiego[3] (in Polish), volume 1, Warsaw, page 393
- człowieczyna in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego