Etymology[edit]
From dí- + scaoil.
díscaoil (present analytic díscaoileann, future analytic díscaoilfidh, verbal noun díscaoileadh, past participle díscaoilte)
- (intransitive, sciences) disintegrate
- (transitive) dissolve, disband
- Synonym: scoir
- (transitive, intransitive, chemistry, colors, mechanics, physics) resolve
Conjugation[edit]
|
|
singular
|
plural
|
relative
|
autonomous
|
| first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
| indicative
|
present
|
díscaoilim
|
díscaoileann tú;
díscaoilir†
|
díscaoileann sé, sí
|
díscaoilimid
|
díscaoileann sibh
|
díscaoileann siad;
díscaoilid†
|
a dhíscaoileann; a dhíscaoileas /
a ndíscaoileann*; a ndíscaoileas*
|
díscaoiltear
|
| past
|
dhíscaoil mé; dhíscaoileas
|
dhíscaoil tú; dhíscaoilis
|
dhíscaoil sé, sí
|
dhíscaoileamar; dhíscaoil muid
|
dhíscaoil sibh; dhíscaoileabhair
|
dhíscaoil siad; dhíscaoileadar
|
a dhíscaoil /
ar dhíscaoil*
|
díscaoileadh
|
| past habitual
|
dhíscaoilinn / ndíscaoilinn‡‡
|
dhíscaoilteá / ndíscaoilteᇇ
|
dhíscaoileadh sé, sí / ndíscaoileadh sé, s퇇
|
dhíscaoilimis; dhíscaoileadh muid / ndíscaoilimis‡‡; ndíscaoileadh muid‡‡
|
dhíscaoileadh sibh / ndíscaoileadh sibh‡‡
|
dhíscaoilidís; dhíscaoileadh siad / ndíscaoilidís‡‡; ndíscaoileadh siad‡‡
|
a dhíscaoileadh /
a ndíscaoileadh*
|
dhíscaoiltí / ndíscaoilt퇇
|
| future
|
díscaoilfidh mé;
díscaoilfead
|
díscaoilfidh tú;
díscaoilfir†
|
díscaoilfidh sé, sí
|
díscaoilfimid;
díscaoilfidh muid
|
díscaoilfidh sibh
|
díscaoilfidh siad;
díscaoilfid†
|
a dhíscaoilfidh; a dhíscaoilfeas /
a ndíscaoilfidh*; a ndíscaoilfeas*
|
díscaoilfear
|
| conditional
|
dhíscaoilfinn / ndíscaoilfinn‡‡
|
dhíscaoilfeá / ndíscaoilfeᇇ
|
dhíscaoilfeadh sé, sí / ndíscaoilfeadh sé, s퇇
|
dhíscaoilfimis; dhíscaoilfeadh muid / ndíscaoilfimis‡‡; ndíscaoilfeadh muid‡‡
|
dhíscaoilfeadh sibh / ndíscaoilfeadh sibh‡‡
|
dhíscaoilfidís; dhíscaoilfeadh siad / ndíscaoilfidís‡‡; ndíscaoilfeadh siad‡‡
|
a dhíscaoilfeadh /
a ndíscaoilfeadh*
|
dhíscaoilfí / ndíscaoilf퇇
|
| subjunctive
|
present
|
go ndíscaoile mé;
go ndíscaoilead†
|
go ndíscaoile tú;
go ndíscaoilir†
|
go ndíscaoile sé, sí
|
go ndíscaoilimid;
go ndíscaoile muid
|
go ndíscaoile sibh
|
go ndíscaoile siad;
go ndíscaoilid†
|
—
|
go ndíscaoiltear
|
| past
|
dá ndíscaoilinn
|
dá ndíscaoilteá
|
dá ndíscaoileadh sé, sí
|
dá ndíscaoilimis;
dá ndíscaoileadh muid
|
dá ndíscaoileadh sibh
|
dá ndíscaoilidís;
dá ndíscaoileadh siad
|
—
|
dá ndíscaoiltí
|
| imperative
|
díscaoilim
|
díscaoil
|
díscaoileadh sé, sí
|
díscaoilimis
|
díscaoiligí;
díscaoilidh†
|
díscaoilidís
|
—
|
díscaoiltear
|
| verbal noun
|
díscaoileadh
|
| past participle
|
díscaoilte
|
* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis
Derived terms[edit]
Mutation[edit]
| Irish mutation
|
| Radical
|
Lenition
|
Eclipsis
|
| díscaoil
|
dhíscaoil
|
ndíscaoil
|
| Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.
|
Further reading[edit]
