dawić

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *dāvìti. First attested in 1424.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /daːvit͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /dɒvit͡ɕ/

Verb

dawić impf (perfective zadawić)

1. to choke, to strangle, to strangulate, to suffocate

   Synonyms: dusić, gardlić

   • 1920 [1424], Marceli Handelsman, Antoni Rybarski, Kazimierz Tymieniecki, editors, Najdawniejsze księgi sądowe mazowieckie, volume II, number 369:

     Czom vczinil Ofcze, tho sza yey poczøthkem, kedi strya davila sza gardlo

     [Com uczynił Ofce, to za jej początkiem, kiedy stryja dawiła za gardło]

   • 1461-1467, Sermones. Rękopiśmienne ekscerpty pochodzące z rkpsu Archiwum i Biblioteki Krakowskiej Kapituły Katedralnej o sygn. 230 (dawna sygn. 1421/108 Mns) z roku 1461-1467, page 97r:

     Davy w gardle suffocat in ore

     [Dawi w gardle suffocat in ore]

Descendants

• Polish: dławić

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “dawić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN