decretorius
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From dēcernō (“decide, determine”).
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /deː.kreːˈtoː.ri.us/, [d̪eːkreːˈt̪oːriʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /de.kreˈto.ri.us/, [d̪ekreˈt̪ɔːrius]
Adjective[edit]
dēcrētōrius (feminine dēcrētōria, neuter dēcrētōrium); first/second-declension adjective
- (Late Latin) Of or pertaining to a decision; decisive.
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dēcrētōrius | dēcrētōria | dēcrētōrium | dēcrētōriī | dēcrētōriae | dēcrētōria | |
Genitive | dēcrētōriī | dēcrētōriae | dēcrētōriī | dēcrētōriōrum | dēcrētōriārum | dēcrētōriōrum | |
Dative | dēcrētōriō | dēcrētōriō | dēcrētōriīs | ||||
Accusative | dēcrētōrium | dēcrētōriam | dēcrētōrium | dēcrētōriōs | dēcrētōriās | dēcrētōria | |
Ablative | dēcrētōriō | dēcrētōriā | dēcrētōriō | dēcrētōriīs | |||
Vocative | dēcrētōrie | dēcrētōria | dēcrētōrium | dēcrētōriī | dēcrētōriae | dēcrētōria |
Synonyms[edit]
- (decisive): crisimus
Related terms[edit]
Descendants[edit]
- English: decretory
- Italian: decretorio
References[edit]
- “decretorius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- decretorius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.