degelijk

Dutch

Etymology

From deeg +‎ -e- +‎ -lijk.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdeː.ɣə.lək/

• degelijk

  (file)

• Hyphenation: de‧ge‧lijk

Adjective

degelijk (comparative degelijker, superlative degelijkst)

1. sound, solid
2. honest

Inflection

Inflection of degelijk
uninflected	degelijk
inflected	degelijke
comparative	degelijker
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		degelijk	degelijker	het degelijkst het degelijkste
indefinite	m./f. sing.	degelijke	degelijkere	degelijkste
	n. sing.	degelijk	degelijker	degelijkste
	plural	degelijke	degelijkere	degelijkste
definite		degelijke	degelijkere	degelijkste
partitive		degelijks	degelijkers	—

Derived terms

• degelijkheid

Adverb

degelijk

1. roundly, squarely