degluttiens
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Present participle of dēgluttiō
Participle[edit]
dēgluttiēns (genitive dēgluttientis); third-declension one-termination participle
- Ungluing, separating
Declension[edit]
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | dēgluttiēns | dēgluttientēs | dēgluttientia | ||
Genitive | dēgluttientis | dēgluttientium | |||
Dative | dēgluttientī | dēgluttientibus | |||
Accusative | dēgluttientem | dēgluttiēns | dēgluttientēs dēgluttientīs |
dēgluttientia | |
Ablative | dēgluttiente dēgluttientī1 |
dēgluttientibus | |||
Vocative | dēgluttiēns | dēgluttientēs | dēgluttientia |
1When used purely as an adjective.