delinquens

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Present participle of dēlinquō.

Participle[edit]

dēlinquēns (genitive dēlinquentis); third-declension one-termination participle

  1. transgressing, offending, erring

Declension[edit]

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative dēlinquēns dēlinquentēs dēlinquentia
Genitive dēlinquentis dēlinquentium
Dative dēlinquentī dēlinquentibus
Accusative dēlinquentem dēlinquēns dēlinquentēs
dēlinquentīs
dēlinquentia
Ablative dēlinquente
dēlinquentī1
dēlinquentibus
Vocative dēlinquēns dēlinquentēs dēlinquentia

1When used purely as an adjective.

Derived terms[edit]

Descendants[edit]