diófáim

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Hungarian[edit]

Etymology[edit]

diófa +‎ -im (possessive suffix)

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): [ˈdijoːfaːjim]
  • Hyphenation: dió‧fá‧im

Noun[edit]

diófáim

  1. first-person singular multiple-possession possessive of diófa

Declension[edit]

Inflection (stem in -a-, back harmony)
singular plural
nominative diófáim
accusative diófáimat
dative diófáimnak
instrumental diófáimmal
causal-final diófáimért
translative diófáimmá
terminative diófáimig
essive-formal diófáimként
essive-modal diófáimul
inessive diófáimban
superessive diófáimon
adessive diófáimnál
illative diófáimba
sublative diófáimra
allative diófáimhoz
elative diófáimból
delative diófáimról
ablative diófáimtól
non-attributive
possessive - singular
diófáimé
non-attributive
possessive - plural
diófáiméi