dimicatus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Perfect passive participle of dīmicō.
Participle[edit]
dīmicātus (feminine dīmicāta, neuter dīmicātum); first/second-declension participle
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dīmicātus | dīmicāta | dīmicātum | dīmicātī | dīmicātae | dīmicāta | |
Genitive | dīmicātī | dīmicātae | dīmicātī | dīmicātōrum | dīmicātārum | dīmicātōrum | |
Dative | dīmicātō | dīmicātō | dīmicātīs | ||||
Accusative | dīmicātum | dīmicātam | dīmicātum | dīmicātōs | dīmicātās | dīmicāta | |
Ablative | dīmicātō | dīmicātā | dīmicātō | dīmicātīs | |||
Vocative | dīmicāte | dīmicāta | dīmicātum | dīmicātī | dīmicātae | dīmicāta |