dimidius

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Latin numbers (edit)
20[a], [b], [c], [d], [e]
 ←  1 II
2
3  → 
    Cardinal: duo
    Ordinal: secundus, alter
    Adverbial: bis
    Multiplier: duplex, duplus
    Distributive: bīnus
    Collective: bīniō
    Fractional: dīmidius, sēmis

Etymology[edit]

dis- (in two) +‎ medius (middle)

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

dīmidius (feminine dīmidia, neuter dīmidium); first/second-declension adjective

  1. half
  2. halved

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative dīmidius dīmidia dīmidium dīmidiī dīmidiae dīmidia
Genitive dīmidiī dīmidiae dīmidiī dīmidiōrum dīmidiārum dīmidiōrum
Dative dīmidiō dīmidiō dīmidiīs
Accusative dīmidium dīmidiam dīmidium dīmidiōs dīmidiās dīmidia
Ablative dīmidiō dīmidiā dīmidiō dīmidiīs
Vocative dīmidie dīmidia dīmidium dīmidiī dīmidiae dīmidia

Derived terms[edit]

Descendants[edit]

  • Vulgar Latin: *dimedium

References[edit]