diremptus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of dirimō (separate, divide).

Pronunciation[edit]

Participle[edit]

dirēmptus (feminine dirēmpta, neuter dirēmptum); first/second-declension participle

  1. separated, divided, having been taken apart.
  2. interrupted, disturbed, having been delayed.
  3. frustrated, destroyed, having been frustrated.

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative dirēmptus dirēmpta dirēmptum dirēmptī dirēmptae dirēmpta
Genitive dirēmptī dirēmptae dirēmptī dirēmptōrum dirēmptārum dirēmptōrum
Dative dirēmptō dirēmptō dirēmptīs
Accusative dirēmptum dirēmptam dirēmptum dirēmptōs dirēmptās dirēmpta
Ablative dirēmptō dirēmptā dirēmptō dirēmptīs
Vocative dirēmpte dirēmpta dirēmptum dirēmptī dirēmptae dirēmpta

Descendants[edit]

  • English: dirempt

References[edit]

  • diremptus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • diremptus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • diremptus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.